1943 թ. հունիսի 13
Ակումբի առաջին կամային մեծ հաղթանակը. «Լաս Կորտես» մարզադաշտում, առաջին կիսաեզրափակիչ խաղում «Բարսելոնային» 0:3 հաշվով պարտվելուց հետո, սեփական դաշտում «Մադրիդը» ջախջախում է կատալաններին անհավանական 11:1 հաշվով: Մադրիդցիները (և կուլեները) երբեք չեն մոռանա այդ արդյունքը:

1943 թ. սեպտեմբերի 15

Պատմական տարեթիվ ակումբի կյանքում. միաձայն որոշմամբ ակումբի նախագահ է նշանակվում Սանտյագո Բեռնաբեուն: Նրա գալով բացվում է մեր ակումբի պատմության ամենափառավոր էջը:

1944 թ. հունիսի 22
Սանտյագո Բեռնաբեույի առաջին մեծ նախագիծը սկսվում է դառնալ իրականություն՝ գնվում է նոր մարզադաշտի կառուցման համար անհրաժեշտ հողատարածքը:

1944 թ. հոկտեմբերի 27

Օրհնված են «Չամարտինի» դաշտերն ու սկսված են կառուցողական աշխատանքները: Սանտյագո Բեռնաբեուն ծափ տվեց ու սկսվեցին Իսպանիայում ամենամեծ Կոլիզեյի կառուցման աշխատանքները:

1945 թ. հուլիսի 5

Ռամոն Էնսինասի հրաժարականից հետո, մինչ այդ հավաքականի մարզիչը հանդիսացող Խասինտո Կվինկոսեսը դառնում է մադրիդյան «Ռեալի» մարզիչը:

1946 թ. հունիսի 13
Տասը տարի անց՝ բացահայտ ֆավորիտ համարվող «Վալենսիայի» հետ խաղում, «Ռեալը» հաստատում է Իսպանիայի Գավաթի տիրոջ իր կոչումը: «Մադրիդը» հաղթում է 3:1 հաշվով:

1946 թ. հունիսի 20

Խասինտո Կվինկոսեսը իրականացնում է իր մեծ երազանքը. Մադրիդյան «Ռեալը» ձեռք է բերում Լուսի Մոլովնի անունով ֆուտբոլիստին:

1946 թ. դեկտեմբերի 25
Տեղի է ունենում «Սան Լորենցո դե Ալմարգոյի» հետ հիշարժան հանդիպումը: Փառքի մեջ լողացող ու Եվրոպայով ճանապարհորդող արգենտինացի ֆուտբոլիստները «Մադրիդի» հետ խաղում չափից դուրս ինքնավստահ էին: Չորս անպատասխան գնդակները հնազանդեցրին խիզախ արգենտինացիներին և անչափ հիացրեցին «Մետրոպոլիտանոյում» հավաքված հանդիսականներին:

1947 թ. հունիսի 9
Մեծ ջանքերով «Ռեալ Մադրիդ» են տեղափախվում Նարրոն, Մունյոսը, Պաինյոն, Գաբրիել Ալոնսոն և Մակալան: Նրանք անմիջապես նվաճում են մրցաշրջանում առաջին մրցաշարը՝ Արգենտինայի Հանրապետության նախագահի կնոջ կողմից նվիրված «Eva Duarte Peron» գավաթը:

1947 թ. դեկտեմբեր

Բացվում է «Էստալդո Սանտյագո Բեռնաբեու» նոր մարզադաշտը, որի ճարտարապետն էր Բարինագան: Միջազգային մամուլը նոր կառույցը շատ բարձր է գնահատում՝ անվանելով այն Եվրոպայում լավագույն մարզադաշտ: Բացման խաղը անց է կացվում պորտուգալական «Օս Բելենենսիշ» ակումբի հետ և ավարտվում է տանտերերի հաղթանակով ՝ 3:1:

1948 թ. հունվարի 27
Անգլիացի Ալեքսանդր Կիպինգը՝ «Սաուտհեմպտոնի» և «Ֆուլհեմի» նախկին խաղացողը, ստանձնում է մադրիդյան «Ռեալի» գլխավոր մարզչի պաշտոնը: Կիպինգը նոր ակումբի մարտավարության մեջ հեղափոխություն է կատարում՝ անցնելով հանրահայտ «WM» սխեմային:

1948 թ. մայիսի 27
Ակումբի անդամների Գլխավոր Ժողովը միաձայն որոշում է Սանտյագո Բեռնաբեույին շնորհել «Պատվավոր և վաստակավոր նախագահի» կոչումը՝ «Ռեալ Մադրիդ» ֆուտբոլային ակումբի նկատմամբ նրա ունեցած անհանգստության, հավատարմության ու հոգատարության համար»:

1950 թ. սեպտեմբերի 1

Լուս է տեսնում մադրիդյան «Ռեալի» Ինֆորմացիոն Բյուլետենը (Տեղեկագիր), որը նպատակ ուներ դառնալու «Ռեալի» դրոշի տակ միավորված ակումբի երկրպագուների բազվաթիվ խմբերի պաշտոնական «խոսնակը»: Այդ Բյուլետենի կոչումային էջի վրա դրված էր Բեռնաբեույի ստորագրությունը՝ հետևյալ խոսքերի հետ միասին. «Մեծ հաջողություն եմ մաղթում մադրիդցիների Բյուլետենի խմբագրությանը: Մեծի խարհուրդ՝ լավ վերաբերվեք ընկերներին, բայց ավելի լավ վերաբերվեք հակառակորդին: Գրկում եմ բոլոր կաթնագույններին»: Համարյա քառասուն տարվա գոյությունից հետո Բյուլետենը վերածվեց Մադրդիյան «Ռեալի» Ամսագրի, որն իր մեջ կրում է երկրպագուների և ակումբի միջև եղած ամբողջ ինֆորմացիան:

1952 թ. մարտի 6
«Ռեալ Մադրիդը» տոնում է Ոսկե Հարսանիքը: Կես դար ֆուտբոլում, կեսդարյա խաղթանակների պատմություն: Այդ առիթով կազմակերպվում են բազմաբնույթ միջոցառումներ, որոնց թվում հատուկ առանձնացվում է Միջազգային Մրցաշարը: Այդ մրցաշարի հաղթողն է դառնում «Միլոնարիոսը»՝ ամենահեղինակավոր ակումբը: Այդ ակումբի շարքերում ելույթ էր ունենում մի պատանի, որն իր խաղով հիացնում է մադրիդյան բոլոր երկրպագուներին: Նրա անունն էր Ալֆրեդո դի Ստեֆանո:

1952 թ. ապրիլի 13
Ավարտվում է Իսպանիայի առաջնությունը և մադրիդի խաղացող Պիանյոն դառնում է առաջնության լավագույն ռմբարկուն: Նրա ակտիվում էր 20 գնդակ, ինչը մեկ գնդակով գերազանցում էր հրաշք բարսելոնցի Կուբալի խփած գոլերի քանակը:

1952 թ. հունիսի 28
«Մադրիդը» մեկնում է շրջագայության Լատինական Ամերիկայով: Կոլումբիայում անցկացրած երկու խաղից հետո «Ռեալը» մեկնում է Վենեսուելա, «Pequena Copa de Mundo» գավաթի խաղարկությանը մասնակցելու համար: Չնայած բարձրակարգ հակառակորդներին, Խուան Անտոնիո Իպինյայի թիմը դառնում է այդ մրցաշարի արժանի խաղթողը:

1953 թ. սեպտեմբերի 27

Թիմում իր դեբյուտն է կատարում «Ռեալի» պատմության մեջ ամենահռչակավոր ֆուտբոլիստը՝ Ալֆրեդո դի Ստեֆանոն: Ֆուտբոլիստի ձեռք բերմանը նախորդող բանակցությունները մեծ ջանքեր պահանջեցին, քանի որ խաղացողին միաժամանակ ցանկանում էր իր կազմում տեսնել նաև «Բարսելոնան»: Այնուամենայնիվ, Դի Ստեֆանոն հագնում է սպիտակ մարզաշապիկ:

1954 թ. ապրիլի 18

«Ռեալ Մադրիդը» նվաճում է Իսպանիայի առաջնության չեմպիոնի կոչումը: 21 տարի հետո մադրիդցիները կրկին դառնում են երկրի լավագույն թիմը: Ալֆրեդո դի Ստեֆանոյի համար սա առաջին խաղաշրջանն էր նոր թիմում ու, չնայած դրան, նա դառնում է առաջնության լավագույն ռմբարկուն՝ խփելով 27 գնդակ:

1955 թ. հունվարի 4
«Ռեալ Մադրիդը» առաջին անգամ մասնակցում է Եվրոպայի Գավաթին՝ իր սեփական Եվրոպայի Գավաթին: Այդ նախագիծը առաջ տանելու Սանտյագո Բեռնաբեույի ջանքերը վերջիվերջո տալիս են սպասվելիք արդյունքները. Բեռնաբեույի համառության շնորհիվ ծնվում է Հին Աշխարհի ակումբների համար ամենահեղինակավոր մրցաշարը:

1956 թ. հունիսի 13

«Ռեալ Մադրիդը» նվաճում է Եվրոպայի իր առաջին Գավաթը: Ֆրանսիական «Սթադ Ռայմսը» բավականին ծանր հակառակորդ էր (այդ ակումբի շարքերում խաղում էին այնպիսի մեծ ֆուտբոլիստներ, ինչպիսիք են Կոպան, Ֆոնտայնը, Պյանտոնին և Վինսենտը), բայց այդ շատ էմոցիոնալ պայքարում մադրիդցիները առավելության հասան 4:3 հաշվով:

1957 թ. ապրիլի 11
«Սանտյագո Բեռնաբեու» մարզադաշտում այցելության ռեկորդ է սահմանվում, քանի որ «Մադրիդը» անց է կացնում իր պատմության մեջ ամենակարևոր խաղերից մեկը: Դա անմոռանալի երեկո էր. «Մադրիդը» Չեմպիոնների Գավաթի կիսաեղրափակչում հաղթանակ տարավ առասպելական «Մանչեստեր Յունայթեդի» նկատմամաբ: Այդ խաղին հետևում էր 100.000 երկրպագու:

1957 թ. ապրիլի 25
«Մանչեստրի» ավագ Բայրնը Չեմպիոնների Գավաթի կիսաեղրափակչի պատասխան խաղից հետո խոստովանեց. «Այդ երեկոն «Օլդ Տրաֆֆորդում» նման էր դժողքի: Չկար այնպիսի աստվածային ուժ, որ կկարողանար խանգառել մրցաշարից մեր դուրս մնալուն»: «Ռեալ Մադրիդը» դուրս եկավ եզրափակիչ և ավելի մոտեցավ իր Չեմպիոնների երկրորդ Գավաթին:

1957 թ. մայիսի 30

«Սանտյագո Բեռնաբեուն» այս երեկո իսկական հրաբուխ էր հիշեցնում. «Մադրիդը» «Ֆիորենտինայի» հետ խաղում նվաճեց իր Չեմպիոնների երկրորդ Գավաթը: Երբ Միգել Մունյոսը իր գլխավերևում բարձրացրեց այդ բաղձալի գավաթը, «Բեռնաբեուն» ցնցեց ուրախության ու երջանկության ալիքը: «Ռեալ Մադրիդը» դարձավ մայրցամաքի Մեծն Թագավորը:

1958 թ. մայիսի 28

Երրորդ Չեմպիոնների Գավաթի եզրափակիչը անց էր կացվում Բրյուսելում: Դի Ստեֆանոյի, Ռիալի ու Խենտոյի գոլերի շնորհիվ «Մադրիդը» կրկին դառնում է այդ մրցաշարի հաղթողը. «Ռեալ Մադրիդ» - «Միլան»՝ 3:2 :

1958 թ. օգոստոսի 11
Բարդ բանակցություններից հետո «Մադրիդ» է տեղափոխվում հունգարացի Ֆերենց Պուշկաշը: Միգել Մունյոսի ֆուտբոլից հեռանալուց հետո Պուշկաշը բավական ուժեղացրեց մադրիդյան թիմի կազմը:

1959 թ. հունիսի 3

Ակումբային թանգարանում ավելանում է Չեմպիոնների չորրորդ Գավաթը: Հակառակորդը կրկին ֆրանսիական «Ռայմսն» էր, բայց այս անգամ հաղթանակը ավելի համոզիչ էր՝ 2:0 Գոլերի հեղինակներն էն Ալֆրեդո դի Ստեֆանոն և Էնրիկե Մատեոսը:

1960 թ. մայիսի 18

Հաստատում է մադրիդյան իշխանությանը: «Ռեալ Մադրիդը» նվաճում է իր հինգերորդ անընդմեջ Չեմպիոնների Գավաթը: «Այնտրախտ Ֆրանկֆուրտը» ջախջախված է՝ 7:3:

1960 թ. նոյեմբերի 23
Հնգամյա հաջողության ու հաղթանակներից հետո տեղի է ունենում Չեմպիոնների Գավաթում առաջին պարտությունը: «Բարսելոնան» դադարեցնում է «Ռեալի» երթը դեպի Չեմպիոնների իր վեցերորդ Գավաթը մի խաղում, որը ամբողջ մայրցամաքով մեկ չտեսնված բանավեճի առիթ է դառնում: Պատասխան խաղում անգլիացի դատավոր Լիֆը չեղյալ համարեց մադրիդցիների կողմից խփված չորս գոլերն ու անուշադրության մատնեց ակնհայտ տասնմեկմետրանոց պենալտին: